Kees Contant, gouden handen en een gouden hart.

Bij de begrafenis van Kees Contant die na een korte maar zeer ernstige ziekte op 28 september 2015 op 73-jarige leeftijd is overleden, heb ik tijdens de dankdienst voor zijn leven een toespraak gehouden. Ik deed dat vanuit mijzelf, maar wetend dat ik dat voor zeer velen in onze Natuurvereniging deed, die met Kees gewerkt hebben of hem goed kennen.

Ik ben begonnen met een verhaal van Kees zelf:

Zondagmorgen 15 maart zat ik bij het raam met uitzicht op de tuin en de vijver naar Vroege Vogels te luisteren. Een enthousiast verhaal over de ijsvogelwand, waar nu twee IJsvogeltjes een nestgang aan het graven waren. Ik droomde weg...dat het toch wel geweldig zou zijn om een IJsvogel in de tuin te hebben. En, je gelooft het niet, op dat moment plonst er een IJsvogel in de vijver. Hij vliegt op en zit nog even op de vlonder waarna hij via de amandel verdwijnt. De eerste IJsvogel in de ruim 20 jaar dat we hier wonen.

Bewondering van en verwondering over alles wat leeft. Na zijn pensionering is Kees bijna fulltime met natuur bezig geweest. In de eerste plaats in zijn eigen paradijselijke tuin, maar daarnaast ook in talloze andere projecten waaraan hij geweldige bijdragen leverde. Niet alleen allerlei wonderbaarlijke technische oplossingen voor praktische problemen maar ook en vooral gerichtheid op overdracht van liefde voor de natuur. In het bijzonder was Kees aangetrokken tot het werken met kinderen, zoals hij dat ieder voorjaar deed met een groep kinderen bij de nestkastroute in zijn eigen tuin en bij allerlei andere jeugdprojecten. U moest het stralende gezicht van Kees eens zien wanneer kinderen een verslag hadden gemaakt over de Torenvalken in zijn tuin of wanneer hij kinderen jonge Steenuilen in handen gaf. Alles met eindeloze vriendelijkheid en geduld. Met veel dingen was Kees bezig. Hij was een wezenlijke spil in de natuurvereniging en maakte van bijna elke werkgroep deel uit. Daarbij bleef het niet bij toekijken en meedoen wanneer dat gevraagd werd. Nee, Kees was een man van initiatief en van uitvoeren met grote toewijding: Gouden handen, creatief, vindingrijk, oplossingsgericht, nauwkeurig, duurzaam en vraagbaak voor iedereen. Alles wat hij deed, was voor hem vanzelfsprekend; hij deed het in eenvoud en bescheidenheid.

Vooral de Vlinders hadden zijn speciale aandacht: Een eigen monitoringroute voor de landelijke vlinderstichting. Kom kijken in de Vlindertuin, rond het Vlinderommetje en ook bijvoorbeeld in de binnentuin van het medisch centrum in Zuidwolde. Alles ademt het denkwerk en de handenarbeid van Kees.

In alles wat we samen deden heb ik Kees gevonden als trouwe vriend. Toen ik enige tijd geleden 3 maanden het bed moest houden was Kees degene die mij verzorgde wanneer Corrie er niet was. Maar zijn steun en trouw geldt niet voor mij alleen, want allerlei organisaties hebben het voorrecht gehad om met Kees te mogen samenwerken. Ik denk aan het informatiecentrum ’t Ende van Stichting Het Drentse Landschap waar Kees als vrijwilliger een spilrol in de werkgroep vervulde en schitterende exposities to stand bracht. Ik denk aan Landschapsbeheer Drenthe en de hoogstambrigade waar Kees ieder jaar hoog voor in de fruitbomen klom om te snoeien.

In juni waren we met 8 mensen van de natuurvereniging in Frankrijk. Het was een fantastische week voor iedereen. Prachtige natuur, heerlijke maaltijden, veel gesprekken; grappige en heel serieuze. Twee weken na thuiskomst openbaarde zich de ernstige ziekte bij Kees en nu…….

Kees laat met zijn overlijden op veel plekken een enorme leegte achter. Om te beginnen natuurlijk bij Dicky en bij de familie maar zeker ook bij mij en bij vele anderen die Kees van nabij gekend hebben. Ik wil troost putten uit de gedachte dat Kees toch een vulling van die leegte achterlaat, omdat hij ons zoveel heeft nagelaten in de zin van: Hoe sta je klaar voor je omgeving? Hoe doe je dingen met de grootst mogelijke zorgvuldigheid? Hoe maak je van je idealen realiteit? Hoe werk je op je eigen plek aan een mooiere toekomst voor deze wereld? Er zijn zoveel herinneringen waar we mee verder kunnen en die ons aansporen en inspireren om door te gaan, ……..zoals Kees deed. Daar zijn we Kees als lichtend voorbeeld, voor altijd dankbaar voor.

Joop Verburg, september 2015